12. Абрам пачаў жыць на зямлі Ханаанскай; а Лот пачаў жыць у гарадах навакольля і раскінуў намёты да Садомы. 13. А жыхары Садомскія былі ліхія і вельмі грэшныя прад Госпадам. 14. І сказаў Гасподзь Абраму, пасьля таго як Лот аддзяліўся ад яго: узьвядзі вочы твае і зь месца, на якім ты цяпер, паглядзі на поўнач і на поўдзень, і на ўсход і на захад; 15. бо ўсю зямлю, якую ты бачыш, табе дам Я і нашчадкам тваім навечна, 16. і зраблю нашчадкаў тваіх, як пясок зямны; калі хто можа палічыць пясок зямны, дык і нашчадкі твае палічаны будуць; 17. устань, прайдзі па зямлі гэтай удаўжыню і ўшырыню яе: бо Я табе дам яе. 18. І рушыў Абрам з намётамі, і пайшоў, і пасяліўся каля дубровы Мамрэ, што ў Хэўроне; і паставіў там ахвярнік Госпаду.
Кніга Выслоўяў Саламонавых 14.27-15.4
27. Страх Гасподні - крыніца жыцьця, што аддаляе ад сетак сьмерці. 28. У мностве народу - веліч цара, а пры малалюдзтве - бяда ўладару. 29. У цярплівага чалавека багата розуму, а ў палкага многа дурасьці. 30. Ціхмянае сэрца - жыцьцё целу, а зайздрасьць - гнілізна касьцям. 31. Хто ўціскае беднага, той ганіць Творцу яго; а хто шануе Яго, той творыць дабро беднаму. 32. За ліха сваё бязбожны будзе адкінуты, а праведны і пры сьмерці сваёй мае надзею. 33. Мудрасьць у сэрцы ў разумнага, і сярод неразумных яна адкрываецца. 34. Праведнасьць узвышае народ, а беззаконьне - ганьба народаў. 35. Ласка царова - рабу разумнаму, а гнеў цара - супроць таго, хто ганьбіць яго. 1. Лагодны адказ злагоджвае гнеў, а слова абразьлівае будзіць лютасьць. 2. Язык мудрых нясе добрыя веды; а вусны неразумных вырыгаюць глупства. 3. Усюды вочы Гасподнія: яны бачаць ліхіх і добрых. 4. Лагодны язык - дрэва жыцьця, а неўтаймаваны - хвароба духу.