Прадстаўнік Папы: Прафесар Анатоль Грыцкевіч дапамог беларусам адкрыць частку сваёй душы Падчас разьвітаньня з вернікам Беларускай Грэка-Каталіцкай Царквы гісторыкам Анатолем Грыцкевічам, які памёр 20 студзеня 2015 году, дэкан БГКЦ а. Андрэй Абламейка зачытаў ліст з словамі разьвітаньня, дасланы Апостальскім Нунцыем ў Беларусі архібіскупам Клаўдыё Гуджэроцьці.
Ватыканскі ярарх: каталіцка-праваслаўны саюз ня можа быць ваяўнічым Старшыня Папскай Рады па спрыяньні еднасьці хрысьціянаў кардынал Курт Кох у інтэрв’ю польскаму Каталіцкаму інфармацыйнаму агенцтву пракаментаваў прапанову Маскоўскага Патрыярхату аб стварэньні стратэгічнага саюзу з Каталіцкай Царквой дзеля абароны хрысьціянскіх каштоўнасьцяў у сьвеце.
Сьвяты Пасад нагадвае пра правы карэнных народаў Сацыяльныя, асабістыя і духоўныя патрэбы 370 мільёнаў прадстаўнікоў карэнных народаў у 90 краінах ва ўсіх рэгіёнах сьвету здаўна хвалююць Сьвяты Пасад, падкрэсьліў падчас 27-й сесіі Рады па правах чалавека ААН архібіскуп Сільвана Тамазі.
10.09.2014
У Вільні ўшанавалі 500-ыя ўгодкі перамогі войскаў ВКЛ над Маскоўскім княствам У грэка-каталіцкай царкве Сьвятой Тройцы ў Вільні 7 верасьня 2014 году ўкраінскія і беларускія вернікі ўшанавалі памяць продкаў, якія 500 гадоў таму здабылі славутую перамогу пад Воршай — паведамляе сайт Таварыства беларускай культуры ў Літве.
19.07.2014
Ірак: апошнія хрысціянскія сем’і пакідаюць Масул Апошнія хрысьціянскія сем’і, якія яшчэ заставаліся ў іракскім горадзе Масул, пакідаюць свае дамы і накіроўваюцца ў Эрбіль, Дахук і ў іншыя, больш бясьпечныя мясьціны іракскага Курдыстану. Пра гэта паведамілі каталіцкаму інфармацыйнаму агенцтву «Fides» прадстаўнікі мясцовай халдэйскай супольнасьці.
16.07.2014
Усход Украіны: сьвятары ў палоне ўзброеных сепаратыстаў Выкрадзенага 3 ліпеня 2014 году ў Данецку грэка-каталіцкага сьвятара а. Ціхана Кульбаку, сакратара Рады Цэркваў і рэлігійных арганізацыяў Данецкай вобл., вызвалілі з палону тэрарыстаў. У палоне ён правёў 12 дзён.
13.07.2014
Венесуэла: біскупы патрабуюць вызваліць палітвязьняў Канферэнцыя біскупаў Венесуэлы заклікала да “акту міласэрнасьці” у дачыненьні асобаў, якія ўсімі прызнаныя палітычнымі вязьнямі, а таксама яна заклікае вызваліць студэнтаў, арыштаваных падчас антыўрадавых пратэстаў, якія працягваюцца ў гэтай краіне з лютага — паведамляе польская рэдакцыя Ватыканскага радыё.
Пра экалагічныя праблемы, як нам падаецца, надзвычай рэдка можна пачуць у царкве. Тым больш з вуснаў сьвятароў, якія маюць клапаціцца пра збаўленьне душаў, а не пра разьдзельны збор сьмецьця. Што “людзі ў чорным” думаюць пра экалогію насамрэч?
На нашыя пытаньні адказвае грэка-каталіцкі (уніяцкі) сьвятар а. Андрэй Крот.
Набываць непатрэбны прадукт – зьнішчаць навакольны сьвет
— Абсалютна не супярэчаць, больш за тое, экалагічныя каштоўнасьці свае пачаткі бяруць у хрысьціянстве: Біблія вучыць нас мудра абыходзіцца з навакольным сьветам. У першых разьдзелах кнігі Быцьця мы чытаем, што Бог пасадзіў сад у Эдэме і даручыў чалавеку гэты сад абрабляць. Таму ўвесь сьвет – гэта вялікі сад, які чалавек мае даглядаць. Не рабаваць ды разбураць, а мудра распараджацца тым, што яму даверана.
Сучасная цывілізацыя – спажывецкая: людзі набываюць рэчы не з патрэбы, а для задавальненьня ад “шопінгу”. Два разы апрануў кашулю – і на сьметнік. Царква выступае супраць такога бяздумнага набываньня і выкідваньня рэчаў. Калі чалавек набывае непатрэбны яму прадукт – гэта ўжо зьнішчэньне навакольнага сьвету, бо для яго вырабу быў патрэбны, літар нафты альбо паў-кубы драўніны. Таму ў нашай парафіі, напрыклад, зьбіраецца вопратка, яшчэ прыдатная для выкарыстаньня, ды звозіцца тым, хто мае ў ёй патрэбу.
Паперу зьбіраю ў скрыню на балконе
— Ці маеце вы персанальна нейкія эка-звычкі?
— Звычка ў мяне ёсьць толькі адна: не хадзіць па газонах – гэта я раблю на аўтамаце. Рэшта – хутчэй сьвядомыя індывідуальныя эка-дзеяньні. Прасьцей, напрыклад, батарэйкі альбо пластыкавыя бутэлькі выкінуць наўпрост у сьметніцу, чым шукаць адмысловыя кантэйнеры. Альбо паперу лягчэй выкінуць, чым зьбіраць у адмысловую скрыню на балконе, як я гэта раблю. Раз на нейкі час вывожу яе і здаю. Таму тут, на мой погляд, ня звычка, а сьвядомае прывучэньне сябе рабіць правільна ды экалагічна. Тое ж з пакетамі – заўжды імкнуся браць стары з хаты, чым кожны раз цягнуць з крамы новы цэлафан.
— Якім быў ваш апошні эка-подзьвіг?
— У маёй мамы ў Івацэвічах, 160 км ад Горадні, стаяў стары тэлевізар. Прасьцей за ўсё яго закінуць у машыну для сьмецьця, якая прыязджае час-почас. Але я вырашыў прывезьці яго ў Горадню ў адмысловы пункт прыёму побытавай тэхнікі – “Садко-307”.
— А што наконт эка-правіннасьцяў?
— Я вырас амаль у вёсцы, на прыватным падворку. Таму ў “правіннасьці”, мабыць, можна запісаць звычку паліць лісьце ўвосень.
Ня варта ўсё валіць на дзяржаву
— Што ў экалагічным плане Вам хацелася б зьмяніць у Вашым горадзе альбо раёне?
— Трэба, каб кожны чалавек выпрацоўваў у сабе эка-дысцыпліну, ну і каб гэта стала часткай палітыкі. Неабавязкова палітыкі дзяржавы ці мясцовых уладаў, а палітыкі супермаркетаў тых жа. У той жа Польшчы сёньня прапагандуецца набыцьцё торбаў шматразовага выкарыстаньня замест тонкіх цэлафанавых пакетаў. Калі б гарадзенскія супермаркеты рабілі таксама – было б файна. Газоны і азеляненьне – гэта частка палітыкі ЖЭСаў. Таму, думаю, ня варта ўсё валіць на дзяржаву, як у нас любяць. Варта працаваць на мясцовым узроўні.
Перад вашым прыходам выкінуў з машыны 10 пластыкавых бутэлек…
— Якая галоўная эка-праблема беларусаў?
— Чарнобыль, мажліва, і галоўная праблема, а мажліва – акурат нашая экалагічная неадукаванасьць, мы ня дбаем нават пра тое, пра што можам. Я неяк задумаўся: а колькі ж мы вырабляем сьмецьця на працягу жыцьця? Калі я быў маленькі, напоі прадаваліся ў шкляных бутэльках, якія пасьля здаваліся ды ішлі ў выкарыстаньне, марозіва – у папяровай абгортцы, якая спальвалася ў печы. А зараз я заўважаю колькі па сабе пакідае сьмецьця нават мая сям’я з двух чалавек. З машыны акурат перад вашым прыходам выкінуў 10 пластыкавых бутэлек, бо як едзеш куды – заўжды хочацца нешта набыць…
Вытворчасьць сьмецьця, “сьмецьцевы Чарнобыль” – таксама глабальная праблема, якая тычыцца не падзеі 30-гадовай даўніны, а нашай штодзённасьці.
Калі я быў у Вялікабрытаніі шмат год таму, каля будынку Беларускай місіі стаяла чатыры кантэйнеры для разьдзельнага збору сьмецьця – і гэта ня спальны раён! Яны гэта разумелі яшчэ тады, мы ж – даходзім толькі цяпер.