16-17 траўня 2019 году ў Менскай духоўнай акадэміі імя сьв. Кірылы Тураўскага адбылася міжнародная міжканфесійная канферэнцыя, прысьвечаная тэме «Цэрквы і мясцовыя супольнасьці перад абліччам сацыяльных выклікаў». 
«Узрушаньне і боль, які перажываюць мільёны людзей па ўсім сьвеце, у сувязі з пажарам у саборы Парыжскай Багамаці, ня ёсьць выключна хрысьціянскім пачуцьцём і ня толькі хрысьціяне перажываюць смутак з гэтае нагоды», — піша беларускі грэка-каталіцкі сьвятар з Бельгіі а. Іван Майсейчык. 
Нягледзячы на намаганьні па абароне правоў на свабоду рэлігіі, сёньня ў многіх частках сьвету мы назіраем пагаршэньне і нават напад на гэтае неад’емнае права, — так лічыць Дзяржсакратар Яго Сьвятасьці Папы Францішка. 
Як паведаміла прэс-служба Апостальскага Візітатара для грэка-католікаў Беларусі, беларускія грэка-католікі салідарныя з Заявай Старшыні ККББ архібіскупа Тадэвуша Кандрусевіча адносна сітуацыі ў Курапатах і далучаюцца да малітвы перапрашэньня за блюзьнерчыя дзеяньні ў гэтым сьвятым месцы. 
Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч выказаўся пра Курапаты, знаходзячыся ў Беластоку на рэабілітацыі пасьля аперацыі. Ён заклікаў спыніць знос крыжоў і распачаць дыялог з грамадзтвам. «Крыж не павінен падзяляць, бо ён яднае неба з зямлёю, а людзей — паміж сабою ў адзіную сям’ю братоў і сясьцёр», — сьцьвярджае каталіцкі ярарх у заяве, якая разьмешчана на Catholic.by. 
Папа Рымскі Францішак скіраваў пасланьне да ўдзельнікаў Міжнароднай канферэнцыі «Правы чалавека ў сучасным сьвеце: дасягненьні, хібы, адмаўленьне», якая 10-11 сьнежня 2018 году праходзіла ў Рыме — паведамляе Vatican news. 
29 лістапада 2018 году на Сусьветным архітэктурным фэстывалі ў Амстэрдаме было абвешчана, што драўляная грэка-каталіцкая царква сьв. Кірылы Тураўскага і Ўсіх сьвятых заступнікаў беларускага народу, збудаваная і асьвячаная ў сьнежні 2016 году ў раёне Паўночны Фінчлі ў Лондане для Беларускай каталіцквай місіі, перамагла ў катэгорыі «Найлепшы рэлігійны будынак». Пра гэта паведаміла Радыё Свабода. 
Сваімі думкамі з нагоды трынаццаці гадоў сьвятарства дзеліцца душпастыр грэка-каталіцкай парафіі Маці Божай Фацімскай у Горадні а. Андрэй Крот. 2 ліпеня 2005 году, у Івана-Франкоўску ва Ўкраіне, праз ускладаньне рук ён атрымаў сьв. Тайну сьвятарства ад старэнькага біскупа-базыльяніна Сафрона Мудрага. 
Старшыня Сінадальнага інфармацыйнага аддзелу Беларускай Праваслаўнай Царквы, доктар тэалогіі, протаярэй Сяргей Лепін у інтэрв’ю Радыё Свабода расказаў аб пазіцыі БПЦ у пытаньні аўтакефаліі. 
17 красавіка 2018 году ў рэзідэнцыі Зьверхніка УГКЦ, што паблізу Патрыяршага сабору Ўваскрасеньня Хрыстовага ў Кіеве, адбылася сустрэча Яго Блаславенства Сьвятаслава (Шаўчука), Першаярарха УГКЦ, з Надзвычайным і Паўнамоцным паслом ЗША ва Ўкраіне Мары Ёванавіч на яе просьбу. У сустрэчы прыняла ўдзел Рэбэка Фармэр, дыпламат палітычнага аддзелу Амбасады ЗША ва Ўкраіне. 
Галоўная 
Царква і грамадзтва
Гл. таксама:
Айцец Андрэй Крот: Хто ж будзе сьвятаром, калі ня я?
У грэка-католікаў Горадні пабывалі міністранты з Шчучына
«Калі ты ня маеш каго запрасіць за калядны стол — запрасі Ісуса Хрыста...»
Айцец Андрэй Крот: “Сьмецьцевы Чарнобыль” – глабальная праблема
Душпастырская праграма візіту ў Беларусь Сакратара Кангрэгацыі Ўсходніх Цэркваў
Царква і грамадзтва
03.07.2018
Трынаццаць
Сваімі думкамі з нагоды трынаццаці гадоў сьвятарства дзеліцца душпастыр грэка-каталіцкай парафіі Маці Божай Фацімскай у Горадні а. Андрэй Крот. 2 ліпеня 2005 году, у Івана-Франкоўску ва Ўкраіне, праз ускладаньне рук ён атрымаў сьв. Тайну сьвятарства ад старэнькага біскупа-базыльяніна Сафрона Мудрага.
Сёньня стукнула 13 гадоў майму сьвятарству... Для мяне гэта важная дата. Я сябе адчуваю сьвятаром на 13. Трынаццаць — гэта не выдатная пяцёрка, ці дасканалая сямёрка, ці ўніверсальная дванаццатка... 
Трынаццаць — гэта гэта дванаццатка, якая трохі перастаралася. І атрымалася нешта ні тое, ні сёе, і не падзеліш ніяк, і людзі баяцца, бо ж «чортаў тузін». А каб гэтая трынаццатка пастараляся яшчэ больш, была б чатырнаццаткай, а гэта дзьве сямёркі, ці пятнаццаткай — аж тры пяцёркі!
Трынаццаць — гэта гэта дванаццатка, якая трохі перастаралася. І атрымалася нешта ні тое, ні сёе, і не падзеліш ніяк, і людзі баяцца, бо ж «чортаў тузін». А каб гэтая трынаццатка пастараляся яшчэ больш, была б чатырнаццаткай, а гэта дзьве сямёркі, ці пятнаццаткай — аж тры пяцёркі!Дык жа я вось адчуваю, што спраўляюся з сваім сьвятарствам на 13. І нібыта спраўляюся, а атрымліваецца, як заўсёды... Ці то перастараўся, ці, наадварот, не дарабіў...
А з другога боку... Былі ж больш разумныя за мяне, больш спрытныя, былі і больш набожныя. Хтосьці не дайшоў да сьвятарства, хтосьці стаў сьвятаром, а потым зьнік. Я пакуль што трымаюся. Ужо трынаццаць гадоў.
Адзін мой сябра ў семінарыі пераказваў словы свайго пробашча: «Памятай, сьвятарства трэба адпакутаваць». Я ў свае трынаццаць ужо нешта адпакутаваў. Што будзе далей — ня ведаю, але кожны дзень малюся, каб ня страціць веру і не згубіць адносіны з Богам...
І яшчэ думаецца мне, што Ісаева «Вось я, пашлі мяне», пра якое часта гаворыцца ў семінарыях адносна пакліканьня да сьвятарства — яно, сапраўды, такое архітыпічнае. Нейкія хлапчукі, якія толькі ў кнігах чыталі, што іх чакае, лезуць, ня ведаючы куды. А там па-рознаму. Ня толькі «ойчанька, ойчанька!», а і «прадаеш сьвечкі, купляеш мэрсэдэсы!» і іншая брыдота. А самая горшая — гэта тая, што з цябе лезе.
Але адносна сьвятарства, мне ўзгадваюцца словы з адной кніжкі: «Лепей шкадаваць за тое, што зрабіў, чым за тое, што не зрабіў». Таму выскачыў я калісьці, як той Ісая, «а давайце я буду грэка-каталіцкім сьвятаром»! І не шкадую пакуль. А ня выскачыў бы — шкадаваў бы, напэўна.
І апошняе. Вось, верш пераклаў! Карава, магчыма, але нешта кранула мяне, і захацелася перакласьці гэтыя радкі. З ксяндза Яна Твардоўскага:
Свайго сьвятарства баюся,
Свайго сьвятарства страшуся,
І перад сьвятарствам падаю ніцма,
І перад сьвятарствам на калені хілюся.
У ліпеньскі ранак маіх сьвячань
Для многіх звычайны, напэўна,
Нейкая моц аграмадная
На мне спачыла неспадзеўна.
Еду з усімі ў трамваі
Ці ў натоўпе імчуся
Сваёй душы таямніцы
Ніяк не надзіўлюся.
а. Андрэй Крот, Горадня.
Гл. таксама:
Айцец Андрэй Крот: Хто ж будзе сьвятаром, калі ня я?
У грэка-католікаў Горадні пабывалі міністранты з Шчучына
«Калі ты ня маеш каго запрасіць за калядны стол — запрасі Ісуса Хрыста...»
Айцец Андрэй Крот: “Сьмецьцевы Чарнобыль” – глабальная праблема
Душпастырская праграма візіту ў Беларусь Сакратара Кангрэгацыі Ўсходніх Цэркваў
Гэты артыкул чыталі 63 разоў (-ы)
