У Бібліі наўпрост не гаворыцца пра прыроду “сыноў Божых”, што ўзгаданыя ва ўрыўку Бібліі Быц 6, 1-2: “Калі людзі пачалі множыцца на зямлі і радзіліся ў іх дочкі, тады сыны Божыя ўбачылі дачок чалавечых, што яны прыгожыя, і бралі іх сабе за жонак, хто якую выбраў”.

 

Акрамя таго, няма адназначнага варыянту даслоўнага перакладу. Можна даслоўна перакласьці: “сыны Бога”, “сыны Ўсемагутнага”, “сыны магутнасьці”, “сыны сілаў”.

 

Пра прыроду “сыноў Божых” існуе дзьве версіі, якія яе тлумачаць.

 

 

Так лічылі Філон Александрыйскі і Язэп Флавій. Гэтая версія выкладзена ў апокрыфах Старога Запавету — у “Кнізе Яноха” і “Кнізе Юбілеяў”. Апакрыфічная “Кніга Яноха” паказвае нефілімаў як злых істотаў, якія спусташалі зямлю, забівалі людзей і практыкавалі канібалізм, за што на чалавецтва быў насланы патоп. Як нашчадкі анёлаў, духі нефілімаў не маглі памерці так, як людзі падчас патопу: у іх была адабрана толькі іх зямная абалонка, самыя ж яны засталіся на зямлі ў постаці бесьцялесных дэманаў. Паводле гэтага апокрыфу, ад гэтага часу пакутуе чалавецтва, як гэта было ў дні перад патопам. Аналагічную легенду пра паходжаньне нефілімаў ад сувязяў адпалых анёлаў з сьмяротнымі жанчынамі падае “Кніга Юбілеяў”. Паводле гэтага апокрыфу Бог угневаўся за іх злачынствы і спаслаў на нефілімаў шаленства, у выніку якога гіганты-волаты пазабівалі адзін аднаго.

 

У гэтай першай версіі ёсьць два варыянты:

 

— анёлы, што адпалі ад Бога, матэрыялізаваліся і ўступалі ў шлюбныя сужыцьці з жанчынамі, у выніку чаго нарадзіліся волаты, яны апаганілі людзей і спакусілі іх, каб тыя прыносілі ахвяры дэманам, як багам;

 

— мужчыны сталіся апантаныя адпалымі анёламі і жанчыны нарадзілі ім волатаў.

 

 

Існуе тры варыянты гэтай версіі.

 

“Сыны Божыя” — мужчынскія нашчадкі праведнага Сэта, трэцяга сына Адама і Евы, а дочкі чалавечыя — жанчыны, што паходзілі з лініі Каіна (так лічылі Ян Залатавусны, Ахрэм Сірыец, Тэадарыт, Кірыла Ерусалімскі, Еранім, Аўгустын і інш.).

 

Габрэйскія багасловы ў Талмудзе паказваюць, што эпітэт “сыны Божыя” (даслоўна — “сыны магутнасьці”) азначае насамрэч сыны ўладароў, знатных людзей, а “дочкі чалавечыя” — гэта дочкі прасталюдзінаў, сялянаў. Іншыя габрэйскія багасловы лічаць, што маюцца на ўвазе людзі — нашчадкі Адама і Евы, што былі створаныя Ўсявышнім, і таму называныя Яго дзяцьмі. Першыя пакаленьні людзей былі моцнымі і здаровымі, больш дасканалымі, пакуль не пачалі служыць ідалам. Адвярнуўшыся ад Творцы, людзі сталі зусім іншымі, слабымі.

 

“Сыны Божыя” — гэта наогул любыя праведныя людзі, што вераць у Бога, а “дочкі чалавечыя” — гэта грэшныя жанчыны-язычніцы.

 

У кожным выпадку ідзе гаворка пра парушэньне Божага парадку.

 

Ня ўсе версіі ўзаемна выключаюць адна адну, і таму адназначна, хто такія “сыны Божыя”, ніхто з прычыны даўнасьці часоў тых сёньня ня скажа.

 

дыякан Віталь Быстроў
г. Івацэвічы