Галоўная Архіў нумароў газеты № 1 (56), 2008 Голас сэрца Рубрыка: Голас сэрца Малітва А я не баюся ні зьдзекаў, ні кпінаў, І крыж не пастаўлю на мове айчыннай. Я буду маліцца – далоні да хрусту – На матчынай мове сьвятой, беларускай. Малюся, каб веру ня страцілі дзеці, Каб з Богам жылі на зялёнай планеце, Каб розуму сьветлая Боская сіла Страшны чарнобыльскі грэх замаліла. З надзеяй прашу я, каб нашы салдаты Ніколі ня ведалі войнаў праклятых; Прашу паратунку, каб з рулі вінтоўкі Ня кулі ляцелі – глядзелі рамонкі. Прашу Цябе, Божа, каб выпала шчасьце Па жыце вясковым прайсьці і ўпасьці, Пяшчотнай рукой каласоў дакранацца І з роднай зямлёю навекі абняцца. Сімвалы каханьня Сьвятыя крыжы ў аблоках лунаюць, Гадзіньнік касьцёльны жыцьцё абуджае; На вуліцах сонных лятуць спазаранку Шаноўныя сёстры-назарэтанкі. Хрыстос нахіліўся пад цяжкаю ношай, Пякучай сьлязою шлях Яго арошан. Ці ў дні вясельля, ці ў гарматны грукат Ён заўсёды, грэшным, падае руку нам. Не сьпяшайся, дружа, супыніцца трэба, Памаліцца Богу, што дае нам хлеба, Што дае нам моцы, сілы жыцьцядайнай: Маці, дзеці, ружы – сімвалы каханьня. Радуецца сонца, у вітрынах грае, Золата пярсьцёнкаў на машынах зьзяе. У хваляваньні моцным маладая пара – З велічнасьцю строгай іх вітае Фара. Хрыстос ім пашле Сваё бласлаўленьне, Анёлы вітаюць, глядзяць у захапленьні На новасьпячоных Адама і Еву – Нясіце вышэй хрысьціянскую веру! А Панна Марыя пад гукі харалу Ціхутка на вушка нявесьце шаптала: Каханьне сваё праз гады пранясіце, Дзіцятка малое ў Хрысьце акуніце. Іван Гайваронскі м.Новы Двор Шчучынскага раёну (Са зборніка "Кветкі правінцыі (Гродна, 2007)" Гэты артыкул чыталі 3 разоў (-ы)
