01.04.2013

 

 

 

 

Ваша Эксцэленцыя, паважаны архібіскуп Тадэвуш, шаноўныя сьвятары і дыяканы, законьнікі і законьніцы, і ўсе вы, дарагія браты і сёстры ў Хрысьце!

 

У гэты сьвяточны вечар я перадаю вам вестку, велікодныя віншаваньні і бласлаўленьне Папы Францішка, які, як і апостал Пётра, пакліканы ўмацоўваць сваіх братоў у веры.

 

У гэтыя дні ён няспынна паўтарае тую самую евангельскую вестку — добрую навіну пра тое, што мы збаўленыя Божаю любоўю. Ён таксама няспынна нагадвае нам наступнае: або гэтую любоў відаць у нас праз простыя жэсты, якія перамяняюць і асьвятляюць нашае жыцьцё, або мы зьяўляемся ежаю бяз солі і сьвечкаю без агню.

 

У гэтую сьвятую ноч зьдзяйсьняецца таямніца нашага збаўленьня. Як мы чуем у адной з сёньняшніх малітваў, вельмі старажытнай, цяпер да нас прыходзіць новы супакой. Гэта ня нейкая часовая палітычная згода або гандлёвая дамова; гэта мір, які Хрыстос у гэтую ноч стварае нанова. Бог не пашкадаваў, што калісьці стварыў сьвет; Ён аднаўляе сваё стварэньне з такою самаю любоўю: руіны дзівосным чынам ператвараюцца ў цудоўныя палацы, усё састарэлае і аслаблае аднаўляецца, напаўняючыся марамі і спадзяваньнямі, а ўсё тое, што здавалася непатрэбным і бессэнсоўным, у Хрысьце зноў набывае сэнс, прыгажосьць і важнасьць, займаючы належнае месца ў гармоніі адзінства. Гэта вестка, што нясе радасьць Царкве і якую Царква скіроўвае да ўсяго сьвету; нават да тых, хто да яе не належыць, бо мір і надзея прызначаны для ўсіх. Кожны, хто мае веру, цалкам у гэтым перакананы, бо ў гэтым нас запэўнівае Бог, Які без ваганьняў паслаў Свайго Сына на крыжовую сьмерць, каб разбурыць усе крыжы і адкрыць крыніцу жыцьця.

 

Гэтая вестка гучыць таксама і на беларускай зямлі, якая яшчэ і ў гэтыя дні пад сваім сьнежным покрывам хавае ў сабе безьліч ахвяраў. Усе яны ў сьмерці сталіся братамі, бо былі без адрозьненьня забітыя сьляпою нянавісьцю: католікі, праваслаўныя, пратэстанты, а таксама шматлікія габрэі разам з тымі, хто не належаў ні да якой рэлігіі, але ў добрым сумленьні шукаў шлях да праўды. Гэтая вестка напаўняе Беларусь надзеяй, адкрывае яе для будучыні, кажа ёй, што Бог ніколі яе не пакідаў, а таксама абяцае яе народу шчасьце, якое Айцец зьберагае для сваіх узьлюбленых дзяцей.

 

Няхай жа з гэтай зямлі, заручанай з Госпадам, як сказаў бы прарок Ісая, нашае віншаваньне, нібы нябачная хваля, дасягне ўсіх братоў і сясьцёр, якія ў розных кутках сьвету падзяляюць гэтую радасьць, што зьяўляецца радасьцю ўсёй Царквы. Узрадуйцеся ж і ўзьвесяліцеся: усялякая сьмерць пераможана, кожная сьляза асушана, усялякая несправядлівасьць выпраўлена, кожнае расчараваньне пераменена ў шчасьце!