10.01.2014

 

 

Паводле Сьвятога Айца, у хрысьціянскім жыцьці не існуе альтэрнатывы “бескарысьлівай любові”, “якая закатвае рукавы і выходзіць да бедных”. Папа спаслаўся на фрагмент Першага пасланьня апостала Яна: “Калі мы любім адно аднаго, то Бог жыве ў нас, і любоў Ягоная ў нас дасканалая” (1 Ян 4, 12). Менавіта гэта можна назваць “хрысьціянскім жыцьцём”, і толькі гэта можа абараніць хрысьціяніна ад павярхоўнасьці, ідалапаклонства і мітусьні.

 

Досьвед веры, паводле Папы, менавіта ў гэтым “двайным знаходжаньні”: “мы знаходзімся ў Богу, і Бог у нас”. Але Божая прысутнасьць у нас ёсьць першаснай, нават калі мы адкідаем Бога з нашага жыцьця. Божая любоў — гэта нешта значна большае, чым толькі рамантычнае пачуцьцё. Любоў, пра якую кажа сьв. Ян – гэта “не каханьне з тэлесерыялаў”, падкрэсьліў Рымскі Архірэй і дадаў, што хрысьціянская любоў заўсёды адзначалася пэўнай якасьцю — канкрэтыкай. Хрысьціянская любоў заўсёды канкрэтная. Сам Ісус, калі гаворыць пра любоў, кажа нам пра канкрэтныя справы: пра неабходнасьць даць есьці галодным, адведаць хворых і пра іншыя падобныя рэчы. Без такой канкрэтнай любові чалавек пачынае жыць прывідным хрысьціянствам, адзначыў Сьвяты Айцец, бо тады становіцца незразумелым, у чым заключаецца сутнасьць пасланьня Ісуса Хрыста. Тады любоў застаецца бяз зьместу, яна становіцца ілюзорнай, накшталт ілюзіі, якой паддаліся вучні, калі ўбачылі Ісуса, Які ішоў па вадзе, і падумалі, што гэта прывід. “Іх зьдзіўленьне вынікае з цьвёрдасьці сэрца”, сказаў Папа. Калі ў чалавека цьвёрдае сэрца, ён лічыць любоў прывідам, а не рэальнасьцю, адзначыў Францішак.

 

Той, хто любіць, той аддае. Аддае рэчы, жыцьцё, аддае сябе самога Богу і бліжнім. А хто ня любіць, той зьяўляецца эгаістам, заўсёды жадае толькі атрымліваць, мець рэчы, шукае ўзбагачэньня. Сьвяты Айцец Францішак заклікаў прысутных “любіць справамі, а ня словамі”, “мець адкрытае сэрца”, заставацца ў Богу і дазваляць Богу жыць у сабе, каб жыць у любові.

 

Паводле інфармацыяў Радыё Ватыканy.