Хто краў, больш ня крадзь, а лепей працуй, робячы сваімі рукамі карыснае, каб было з чаго выдзяляць таму, хто мае патрэбу (Пасланьне Сьв.Ап. Паўла да Эфэсянаў 4:28)
Мітрапаліт Славацкай Грэка-Каталіцкай Царквы датэрмінова сышоў на пенсію 25 красавіка 2022 году Прэс-цэнтар Сьвятога Пасаду паведаміў, што Сьвяты Айцец Францішак прыняў адстаўку ад пастырскага кіраваньня грэка-каталіцкай Прэшаўскай архіяпархіяй у Славакіі архібіскупа-мітрапаліта Яна Бабяка, SJ. Адначасова Папа Францішак прызначыў біскупа Пятра Руснака з Браціслаўскай япархіі Апостальскім адміністратарам sede vacante Прэшаўскай архіяпархіі.
Ватыкан: тэолагі асуджаюць расейскую агрэсію супраць Украіны Ваенная агрэсія Расеі супраць Украіны зьяўляецца злачынствам супраць міжнароднага права, правоў чалавека, свабоды і гуманізму — лічаць члены Міжнароднай тэалагічнай камісіі. Пра гэта яны скіравалі адмысловую заяву — паведамляе Vatican News.
Біблія павінна быць сёньня нашай “Малой падарожнай кніжкай” 20 студзеня 2022 г. у грэка-каталіцкай царкве сьв. братоў-апосталаў Пятра і Андрэя адбылася Экуменічная малітоўная сустрэча з нагоды 500-годдзя выданьня “Малой падарожнай кніжкі” Францішка Скарыны, выдадзенай у Вільні ў 1522 г.
18.01.2022
Папа: ахвяруем цяжкасьці і пакуты ў інтэнцыі еднасьці хрысьціянаў Пасьля малітвы Анёл Гасподні, якая 16 студзеня 2022 году прайшла на плошчы сьвятога Пятра ў Ватыкане, Папа Рымскі Францішак скіраваў заклік у сувязі з набліжэньнем Тыдня малітваў за еднасьціь хрысьціянаў — паведамляе Беларуская рэдакцыя Vatican News.
03.12.2021
Візіт Папы на Кіпр і ў Грэцыю – крок у дыялогу любові Візіт Папы Рымскага на Кіпр і ў Грэцыю стане важным крокам на шляху «дыялогу любові» з Праваслаўнымі Цэрквамі. Такое меркаваньне выказаў старшыня Папскай Рады па спрыяньні еднасьці хрысьціянаў, кардынал Курт Кох.
01.12.2021
Папа Патрыярху Барталамею I: мы ўмацоўваем глыбокую сувязь, якая ўжо нас яднае Як інфармуе Vatican News, у сёлетнім традыцыйным пасланьні Канстанцінопальскаму патрыярху з нагоды сьвята апостала Андрэя Першапакліканага, брата сьвятога Пятра, Папа Рымскі Францішак адзначыў, што іх супольная адказнасьць перад абліччам сучасных выклікаў вынікае з іх агульнай веры.
Апостал Андрэй — сьвяты апякун хрысьціянскага братэрства З 21 лістапада ў грэка-каталіцкіх парафіях Беларусі пачалася душпастырская навэнна перад сьвятам Апостала Андрэя Першапакліканага — асаблівага апекуна і заступніка Ўсходняй (Візантыйскай) Царквы, якога шануюць хрысьціяне як на Ўсходзе, так і на Захадзе.
Манах-базыльянін з Горадні ўзгадвае пра а. Віктара Данілава
Сваімі ўспамінамі пра нядаўна спачылага вядомага на постсавецкай прасторы каталіцкага місіянера, грэка-каталіцкага душпастыра і былога дэкана БГКЦ а. Віктара Данілава дзеліцца ўраджэнец Горадні, манах-базыльянін Максіміліян Грыгорыў, які цяпер жыве і навучаецца ў Львове ў Базыльянскім інстытуце філасофска-багаслоўскіх студыяў імя Язэпа Вельяміна Руцкага.
Айца Віктара я знаў яшчэ з таго часу, калі сам жыў у Горадні. Упершыню я яго пабачыў у 1992 годзе ў гарадзенскім фарным касьцёле пасьля нядзельнае імшы, калі а. Віктар праводзіў заняткі па вывучэньні Бібліі для ўсіх жадаючых. Тады ў постсавецкай Беларусі такіх нядзельных прыкасьцёльных груп для ахвотных вывучаць Біблію было шмат. Шмат было і людзей, якія пасьля дзясяткаў гадоў забароны рэлігіі спрагла хацелі штосьці для сябе пазнаць новага. Памятаю, тады а. Віктар распавядаў пра Кнігу Быцьця, пра Абрагама, Сару, Ісака — адным словам, праводзіў лекцыю па самай першай з кніг Бібліі. Тады ён некалькі разоў згадаў і пра сваё жыцьцё, і тады я ўпершыню пачуў, што а. Віктар за свае погляды адбываў пакараньне ў сталінскіх лагерах для палітычных вязьняў, дзе прыйшоў да Бога і да Каталіцкай Царквы.
Другі раз я пабачыў а. Віктара Данілва на мітынгу, які ладзілі сябры гарадзенскай арганізацыі БНФ з нагоды сьвята «Дзяды», дзе а. Віктар, апрануўшыся ў епітрахіль, чытаў малітвы за ўсіх памёрлых у Беларусі. Пазьней, у 1991 – 1994 гадах, хто гарадзенскі — думаю, добра памятае, была спроба мясцовых грэка-каталікоў вярнуць для сваёй парафіі царкву ў колішнім манастыры базыльянак, што па вуліцы Давыда Гарадзенскага. Тады там месьціўся Музей гісторыі рэлігіі і а. Віктар пачаў там адпраўляць першыя літургіі. Аднак манастыр базыльянак аддалі праваслаўным, а грэка-каталікі вымушаныя былі адпраўляць свае набажэнствы ў Гарадзенскім гарадзкім Доме культуры, што па вуліцы Дзяржынскага. І зноў сустракаў там а. Віктара разам з сваёю пастваю…
Як тады, так і да сёньня грэка-каталікі ў Горадні ня маюць добрых умоваў для правядзеньня набажэнстваў, і тым ня менш увесь той час пакуль а. Віктар жыў у гэтым горадзе, ён з сапраўднаю хрысьціянскаю пакораю выконваў свае душпастырскае служэньне Богу, людзям і Беларускай Грэка-Каталіцкай Царкве, што несла, нясе і будзе несьці сапраўдную веру беларусам.
Дзесьці, пачынаючы ад 1995 году, мне пашанцавала асабіста пазнаёміцца з а. Віктарам. Я часта бываў у ягонай кватэры па вуліцы Курчатава, і менавіта тады я вельмі блізка пазнаў усходні абрад Каталіцкае Царквы. Тады я быў практыкуючым рыма-каталіком і пра грэка-каталікоў знаў толькі, што яны калісьці былі ў Беларусі, але потым былі зьнішчаныя царскай уладаю. Айцец Віктар часта даваў мне чытаць усялякую літаратуру пра ўсходні абрад, і я, практыкуючы рыма-каталік, пачаў ужо тады разумець да таго незразумелыя для мяне словы: праскамідыя, трапар, кандак, пракімен, ектэнія і гэтак далей…
Айцец Віктар заўжды дбаў пра будучыню Беларускай Грэка-Каталіцкай Царквы. Ён заўжды вельмі заахвочваў і падтрымваў кожнага, хто адчуваў пакліканьне да сьвятарства, хоць, на жаль, некаторыя з семінарыстаў дзеля лёгкага жыцьця і грошаў здрадзілі каталіцкую веру і адыйшлі на праваслаўе. Пакуль дазваляла а. Віктару здароўе, ён шчыра служыў Богу і сваім вернікам. Калі ўжо зусім ня стала сілы – тады выехаў на сваю радзіму ў Яраслаўль.
Сталася так, што я ў 2002 годзе пакінуў Беларусь і, атрымаўшы ўкраінскае грамадзянства, выехаў на Бацькаўшчыну сваіх продкаў. Я ўступіў у Ордэн Базыльянаў, пачаў вучыцца ў семінарыі. Але тое, адкуль я і дзе ўпершыню пазнаў Грэка-Каталіцкую Царкву, я памятаю і буду памятаць. Як дарослы чалавек памятае свайго першага настаўніка, так і я памятаю з удзячнасьцю сьвятара, які ўпершыню пазнаёміў мяне з Грэка-Каталіцкаю Царквою — а. Віктара Данілава.
Дзякуючы а. Віктару Данілаву ў Горадні адрадзілася і жыве сапраўдная супольнасьць прыхільнікаў «сапраўднай веры беларусаў» — вернікаў Беларускай Грэка-Каталіцкай Царквы, якую ўжо ніякія пякельныя брамы, ніякія д’яблы, як бы яны не пераафарбоўваліся, ня змогуць перамагчы.