02.11.2014

 

 

Мы, біскупы, якія прадстаўляем розныя памесныя Цэрквы Еўропы, сабраліся ў Львове (Украіна) 23-26 кастрычніка 2014 году, каб задумацца і паразважаць над тэмай місіі Усходніх Каталіцкіх Цэркваў праз 50 гадоў пасьля абвяшчэньня саборных дэкрэтаў “Orientalium Ecclesiarum” і “Unitatis Redintegratio” і ў 25-ю гадавіну легалізацыі Ўкраінскай Грэка-Каталіцкай Царквы. Напрыканцы нашай сустрэчы мы хочам падзяліцца некаторымі думкамі.

 

На аснове саборнага рашэньня, якім выказваецца пастырскі клопат Каталіцкай Царквы адносна разьвіцьця Ўсходніх Каталіцкіх Цэркваў з заклікам працаваць для іх далейшага росквіту з новым апостальскім запалам дзеля выкананьня ўскладзенай на іх місіі (пар. Orientalium Ecclesiarum, 1),

 

— мы з поўным усьведамленьнем пацьвярджаем нашае права і абавязак на зьдзяйсьненьне душпастырскай апекі ў адносінах нашых вернікаў, дзе б яны не былі, у тым ліку нашае права абвяшчаць Евангельле ўсім тым, хто гэтага яшчэ ня ведае;

 

— выказваем нашае брацкае пажаданьне, каб і Праваслаўныя Цэрквы ажыцьцяўлялі ў любові і ісьціне тую місію, якую даручыў ім Гасподзь;

 

— вызнаем таксама і за Праваслаўнымі Цэрквамі права рупіцца аб ажыцьцяўленьні душпастырскага клопату адносна іх вернікаў ва ўсім сьвеце, без усялякага антаганізму і з поўнай павагаю да права свабоды рэлігійнага вызнаньня;

 

— сьцьвярджаем, што разьдзяленьне адзінай Царквы Хрыстовай зьяўляецца сапраўднай эклезіялагічнай анамаліяй, якую ні пры якіх абставінах нельга лічыць нормай жыцьця і місіі Царквы;

 

— падзяляем разам з Праваслаўнымі Цэрквамі заклапочанасьць адносна наяўных тэндэнцыяў у культурнай і сацыяльнай сферы жыцьця чалавецтва, якія вядуць да паступовай дэхрысьціянізацыі і секулярызацыі Еўропы;

 

— мы перакананыя ў сваім пакліканьні да адказнасьці, каб заклік Хрыста да еднасьці Яго Царквы стаў адным з найбольш прыярытэтных, неадкладных і абавязковых вымярэньняў ідэнтычнасьці Ўсходніх Каталіцкіх Цэркваў, незважаючы на ўсе цяжкасьці і перашкоды на шляху экуменізму;

 

— нагадваем пра жаданьне Ўсходніх Каталіцкіх Цэркваў быць максімальна задзейнічанымі ў справе вядзеньня дыялогу праўды і любові паміж Каталіцкай і Праваслаўнымі Цэрквамі.

 

 

Драматычная сітуацыя хрысьціянаў на Блізкім Усходзе ды іншых рэлігійных і этнічных меншасьцяў, якія пакутуюць ад гвалту, што пануе ў гэтым рэгіёне, стала прадметам нашага глыбокага роздуму і малітвы. Мы запэўніваем мясцовых душпастыраў і іх вернікаў у нашай падтрымцы і салідарнасьці, нагадваем усім, што мір і згода на Блізкім Усходзе ня зьявяцца без выразнай і адназначнай рэакцыі з боку міжнароднай грамадзкасьці і такога яе ўплыву на абодва бакі канфлікту, які быў бы накіраваны на забесьпячэньне прынцыпаў рэлігійнай свабоды і свабоды сумленьня ды закладаў бы асьветніцкія падмуркі для належнага выхаваньня здольных весьці дыялог між сабой будучых пакаленьняў.

 

 

Мы прыехалі ва Ўкраіну таксама, каб разам адсьвяткаваць 25-ыя ўгодкі легалізацыі Ўкраінскай Грэка-Каталіцкай Царквы. Яе адраджэньне зьяўляецца выразнай дзеяй Божага Провіду, якая заахвочвае сёньня ўсю Царкву да грунтоўнага пераасэнсаваньня ўсяго таго, што адбываецца, да аднаўленьня духу місійнасьці ў справе абвяшчэньня Евангельля і да большай заангажаванасьці ў сферы сацыяльнага жыцьця грамадзтва ў адказ на новыя выклікі для душпастырства, якія спараджае цяперашняя сітуацыя ў краіне. Запэўніваем увесь украінскі народ у нашай з ім малітоўнай еднасьці, падтрымцы і салідарнасьці перад абліччам вайсковага супрацьстаяньня на Ўсходзе дзяржавы, якое дагэтуль трывае і суправаджаецца зьнешняй агрэсіяй, якая прыносіць вялікія пакуты, асабліва мірнаму насельніцтву. Запрашаем усіх неадкладна ўстаць на шлях міру і згоды.

 

Гэтыя ўгодкі мы глыбока перажылі ў малітве і Ахвяры Найсьвяцейшай Еўхарыстыі, выпрошваючы для ўсіх Божага блаславеньня і заступніцтва Найсьвяцейшай Багародзіцы — Маці Бога і Маці Царквы.

Пераклад на беларускую паводле CCEE.